Nátt nú er ok hefsk svá mín vakt.
Eigi skal hón endi taka unz ek andask.
Ei skal ek kvænask.
Skalkat land nema né bǫrn feðra.
Ek skal eigi krúnu bera né heiðr hafa.
Lifa skal ek ok deyja á mínum stað.
Mækir myrkrsins ek em.
Vǫrðr veggjanna
Bál er brennr gegn kulda.
Ljós er leiðir dǫgun
Horn er hǫlda vekr ór svefni,
Skjǫldr sem ver mannsins ríki
Ek heiti líf mitt ok orðstír til Náttvǫrslu,
fyr komandi nátt ok nætr.