De Nacht brickt an un nu fangt mien Wacht an.
Se schall nich to End gahn bet to mien Dood.
Ik schall keen Fro freen, keen Land besitten, keen Göörn hebben.
Ik schall keen Kroon dragen un nich na Ehr lengen.
Ik schall leven un starven op mien Posten.
Ik bün dat Sweerd in de Düsternis, ik bün de Wachter op de Muurn.
Ik bün de Schild, de de Minschenrieke beschirmt.
Mien Leev un Ehr geev ik de Nachtwache, disse Nacht un alle tokamen Nachten.